شمایی که داری این مقاله رو میخونی، احتمالا از رها کردن اهدافت با گذشت زمان و از دست دادن انگیزه وسط راه خسته شدی و دنبال راهی هستی که بتونی به برنامه هات پایبند بمونی و به خواسته های دلت برسی.
خصوصا الان که نزدیک شروع سال جدیده، اهمیت این موضوع بیشتر خودش رو نشون میده.

در ادامه قراره بطور خلاصه، از علت های متنوع رها کردن برنامه ها مثل هدف گذاری نامناسب، خطاهای فکری سیاه و سفید و آماده نبودن برای موانع آگاه بشین و راهکارهای اون ها رو مثل وصل کردن هدف به ارزش هاتون، واقع بینانه کردن اهداف و ارزیابی هفتگیشون بتونین برنامه هایی که دوست دارین رو وسط شلوغی های زندگیتون، متعهدانه تر انجام بدین.

جالبه بدونین که رها کردن برنامه ها با گذشت زمان انقدر بین آدما زیاده که حتی یک روز از سال رو به خاطرش نام گذاری کردن، که به  روز ترک کردن یا Quitter’s Day معروفه. 

چرا بعد از گذشت مدتی کوتاه، کارها رو رها میکنیم؟

1- اهداف بسیار بزرگ و غیر واقع بینانه.

اشتباه بسیار متداول افراد اینه که بزرگی رو تعریف نمیکنن. بزرگی براساس بستر زندگی شما  و فقط و فقط شما، تعیین میشه. با مثال بهتون این رو نشون میدیم:

• هر روز ورزش کردن برای فردی که قبلا یک روز درمیون ورزش میکرده مناسب میتونه باشه.
• اما برای کسی که هفته ای یه بار ورزش میکرده هدفی بزرگ و غیر واقع بینانه میتونه باشه.
•  برای کسی که هفته ای دو بار ورزش میکرده و  تازه بچه دار شده و وضعیت خواب و خوراکش بهم ریخته هم، هدفی غیر واقع بینانه و بزرگ میتونه باشه.

پس ابتدا بستر زندگی اینجا و اکنونتون رو ببینین و بعد بر اساس اون، هدف گذاری کنین و قدم قدم جلو برین. برای تعیین بزرگی هدف از خودتون بپرسین چه قدر احتمال داره این کار رو در بلند مدت، طبق برنامه ، متعهدانه انجام بدم؟ 

روی عکس کلیک کنید.

2-  ندیدنِ نتیجه‌ی فوری:

تو دنیای پُر از رضایتِ فوری، ندیدنِ پیشرفتِ سریع می‌تونه دلسردکننده باشه. هر وقت که صبر و حوصله اتون تموم می‌شه. بررسی کنین که چه سطح توقعی از خودتون دارین؟ این سطح توقع رو بر چه اساسی تعیین کردین؟ این سطح توقع از نتیجه، چه کمکی به انگیزه شما در مسیر داره میکنه؟  این سطح توقع چه قدر کمال گرایانه هست؟

3- تفکرِ همه یا هیچ:

 سوگیری شناختی یا خطای فکری 0 و 1 (سیاه و سفید) مانع نامرئی استمرار شماست. به محض اینکه با یه شکستِ کوچیک مواجه میشین یا کار رو یکی دو روز انجام نمیدین، سریع  باقی زحمات قبلتون رو نادیده میگیرین و به خودتون برچسب بی اراده میزنین و بعدش هم  دیگه ادامه دادن رو بی ارزش و یا غیر ممکن میبینین.

4- منطقه‌ی راحتیِ:

تغییر، روتین و عادت های خودکار رو به هم میریزه، و مغز ما طوری ساخته شده که در برابر ناراحتی و صرف انرژی مقاومت میکنه. به همین دلیله که عادت‌های قدیمی شما رو به گذشته می‌کشونن، حتی وقتی میدونین عادت‌های جدید براتون بهتره.

چطور موانع رو حل کنین؟

  هدف‌های واضح و قابل پیگیری تعیین کنین: 
زمان و چگونگی انجام کارهاتون رو مشخص کنین و معیارهای مشخص که بهتون نشون بده دارین به سمت جلو حرکت میکنین رو تعیین کنین. مثلا نوشتن اینکه هر روز چند کلمه بیشتر یاد گرفتین و یا مدت زمان ورزشتون یا تعداد ست ورزشیتون بیشتر شده و یا حتی تعداد روزهایی که به برنامتون پایبند موندین  رو بنویسین. مثلا امروز روز دهمیه که من انسان ورزشکاری شدم.

جشن قدم های کوچک
جشن گرفتن لوس بازی نیست و از نظر علمی ثابت شده که کار میکنه. پیشرفت هاتون رو، هر چقدر هم کوچیک، محترم بدونین. خیلی از افراد این کار و انجام نمیدن، اما همین قدم کوچینگ مثل اکسیژن رسونی به انگیزه اتون هست که اون در مسیر زنده نگه میداره. 

تمرین پادشکنندگی:

.با دیدنِ شکست‌ها به عنوان بخشی از مسیر، نه پایانِ اون، و یادگیری از اون ها، تبدیل به فردی پادشکننده در مسیر بشین که متوقف نمیشه، و هر بار قوی تر میشه.

کتاب برای مطالعه بیشتر: پادشکننده از نسیم نیکلاس طالب

روی هویت تمرکز کنین، نه فقط نتایج:  
به جای اینکه بگین هدفم اینه که وزن کم کنم، بگین میخوام انسانی بشم که به سلامتیش اهمیت میده.  این کار کمک می‌کنه تا بیشتر از قبل، استمراتون رو حفظ کنین. چون دیگه مسئله فقط یه کار نیست، بلکه جزئیی از هویت شماست.

یادآوری چرایی + تکنیک 5 دقیقه
دفعه‌ی بعد که وسوسه شدید که دست بکشید، به خودتون یادآوری کنید که چرا شروع کردین. مرور چرایی ها، به خصوص چرایی که از ارزش هاتون متولد شده، منبع انگیزه فوق العاده ای برای ادامه دادنه.

پیشگیری در حل موانع:

طراحی برنامه‌های عملی دقیق برای موانعی که میتونه براتون در آینده پیش بیاد شما رو در برابر رها کردن، مجهز میکنه.

 از خودتون بپرسین چه چیزهایی میتونه مانع مسیرتون در آینده بشه  واز الان براشون برنامه بریزین.

• مثال: اگه صبح دیر بیدار شدم، ساعت 21 حداقل 15 دقیقه به اون کار میپردازم.
• اگه انگیزه ام پایین اومد، لیست چرایی هام رو مرور میکنم
• اگه برق رفت، به کافی شاپ کنار خونه میرم و اونجا کار میکنم.

بررسی و تنظیم منظم برنامه‌ها:
خیلی وقتا افراد اینکار رو نمیکنن و میخوان با همون طرح اولیه همه چیز رو حل کنن که بازدهی اون هارو پایین نگه میداره.

هر هفته مسیرتون رو ارزیابی کنین. 

• چی خوب پیش رفت؟ 
• چی اگه تغییر کنه بهتون کمک میکنه؟

ارزیابی دوره‌ای اهداف و و برنامه هانون رو بر اساس پیشرفت و شرایط در حال تغییر؛  باعث حفظ ارتباط و انگیزه می‌شه. این کار تضمین می‌کنه که برنامه‌هاتون همگام با توانایی‌های شخصی و شرایط خارجیتون بشن و در نتیجه تعهدتون به مسیر رو افزایش می‌ده.

جمع بندی:

افزایش تعهد و استمرار برای انجام برنامه هاتون، یکی از مهم ترین المان های رشد پایدار هست. برای تقویت استمرار و از دست ندادن انگیزه بعد از کارها، لازمه هنگام هدف گذاری و برنامه ریزی توجه کنین که چه قدر نسبت به شرایط فعلی زندگی شما و الگوهای رفتاریتون، اون هدف نزدیک و قابل دسترسه، در صورت فاصله ی زیاد، اون هدف رو به گام های کوچکتر تقسیم کنین تا درصد موفقیت پایدار شما افزایش پیدا کنه، هنگام برنامه ریزی برای موانعی که ممکنه در مسیرتون قرار بگیره از ابتدا راهکار واضح طراحی کنین. در طول مسیر انجام اهدافتون، چرایی شروع اولیه رو مرور کنین، انجام هر کار رو ارزشمند بدونین و اون رو جشن بگیرین. در انتهای هر هفته مسیر حرکت و برنامه اتون رو ارزیابی کنین. با توجه به تغییرات لازم، برنامه اتون رو بهبود بدین.