زندگی متعادل در مسیر ارزشها مهم ترین چیزی بود که در این دوره ها آموختم. و اینکه تغییر در تدریج است. اینها، همه رو، در قالب جمله و حرف بسیار شنیدیم، ویژگی دوره های تایم کوچ برای من تمرکز بر اقدام کردنشون بود. و اینکه استاد هم در این راه هم قدم دانش آموزانش باشه، بر جذابیت موضوع صدچندان افزود. ما همه با هم شروع کردیم، دست در دست هم گام برداشتیم، با هم رشد کردیم و تعالی هم رو به نظاره نشستیم‌. دوره های تایم کوچ، یک ویژگی منحصر به فرد دارند که همیشه این بیت شعر رو برای من تداعی میکنه: دستم بگرفت و پا به پا برد تا شیوه ی راه رفتن ( شاد و راضی بودن، متعادل بودن،حرکت و رشد کردن) آموخت. بابت همه چیز ممنونم

سلام سلام مهرخ هستم یک فارغ التحصیل ترم ۸ تایم فکتوری هستم. کمترین تجربه من از گذراندن این دوره این بوده که ارزش هام و بشناسم ،خودسرزنشگری کمتری داشته باشم (صلح درونی) وبیشتر در حال زندگی کنم تا در آینده. برای حال خوبم ارزش قائل باشم و براش اقدام کنم.

تایم کوچ برای من مسیری رو ایجاد کرد که زندگی در لحظه ی اکنون رو تجربه کنم.من و با خودم اشتی داد و یاد گرفتم از دریچه قلبم به زندگی نگاه کنم. و مهمتر از همه به من یاد داد رنج هایم رو یک موهبت بدونم. من با تایم کوچ یک منِ جدید شدم.

من به گوش تو سخن هاي نهان خواهم گفت سر بجنبان كه بلي جز كه به سر هيچ مگو گفتم اين روي فرشتست عجب يا بشر است گفت اين غير فرشتست و بشر هيچ مگو گفتم اين چيست بگو زير و زبر خواهم شد گفت مي باش چنين زير و زبر هيچ مگو ... قلبي كه باز ميشه ،مسيري كه هموار ميشه ،دري كه گشوده ميشه ،اراده اي كه راسخ ميشه ،سوالي كه تبديل جواب ميشه ،مهري كه هر لحظه جاري ميشه ،دوست داشتني كه هر لحظه از قلب نثار ميشه ،بودني كه زندگي ميشه ،موهبتي كه ديده ميشه ،لحظه اي كه زيست ميشه ،جرياني كه مشاهده ميشه ، ارزشي كه لمس ميشه و اصالتي كه در هر قدم پديدار ميشه ،معنايي كه شكل ميگيره و حال متعادلي كه حاصل ميشه... بودن در تايم كوچ جز شگفتي و معجزه براي من چيزي نداشت.اين جنسِ بودن رو براتون عميقا آرزو ميكنم ...

اوایل کرونا بود که به خاطر خانه نشینی پناه آوردم به لایو های روانشناسی اینستاگرام. همان روزها بود که با کوله‌پشتی و آموزه هاش آشنا شدم .وقتی شنیدم یک دوره آموزشی آنلاین( تایم فکتوری) برگزار می شه با کنجکاوی آمدم که ببینم چه خبره؟! یادمه جلسات اول پر بودم از سوال و گیجی و حیرت و منتظر بودم ببینم قراره چه اتفاقی رقم بخوره. آموزه‌ها نرم و ملایم جلو میرفتند و من هیجان زده هر جلسه سر کلاس حاضر می شدم. یک روز به خودم آمدم ،دیدم نزدیک یک ساله یکشنبه ها ساعت ۲۰ سر کلاس و توی جمعی وقت میگذرونم که با اینکه از نزدیک ندیدمشون ولی مثل اعضای یک خانواده برام عزیز و امن و با ارزش هستند. انقدر تدریجی و آروم توی این مسیر تغییر کردم، که خودم نمیتونم بگم کجا، چه جوری و کی این معجزه رقم خورد. فقط میدونم من الان آدمی هستم که دو سال قبل نمیتونستم حتی توی ذهنم ترسیمش کنم و این تغییر رو از واکنشهای اطرافیان متوجه میشم. به نوعی که دوستانم با کنجکاوی از من درباره این همه تغییر می پرسند و یکی یکی به این مسیر ملحق می‌شوند. ممنونم از استاد ابریشم چی برای این همه اثرگذاری عمیقشون در زندگی من